BEN ÖLÜYORUM

Dokunuşunu hisseder gibiyim Azrail’in. Yavaş yavaş süzülüyor ruhum bedenimden. Dayanılmaz bir acıyla büyüyor gözbebeklerim, kesiliyor nefesim. Ben ölüyorum.
Yaptıklarım geçiyor gözlerimin önünden, seni kırdığım anlar, içtiğim içkiler,oynadığım kumarlar… Gece hayatım, bilerek zevk alarak işlediğim günahlar, hepsi şu an karşımdalar.
Ürkütüyor beni gördüklerim, çektiğim acıyı dayanılmaz hale getiriyor, katlıyor katlıyor… Büyüyor gözbebeklerim, kesiliyor nefesim. Ben ölüyorum.
Dilim dönmüyor, isteyemiyorum yardım. Sevdiklerim ağlıyor yanımda,s el oluyor gözyaşları ama hiç bir şey yapamıyorlar. Hani biz bir aile idik, her zorluğu yenerdik? Neden bakıyorsunuz öyle? Neden yardım etmiyorsunuz? Tek yaptığınız hüngür hüngür ağlamak. Ama ne fayda… Büyüyor gözbebeklerim, kesiliyor nefesim. Ben ölüyorum.
Annem de karsimda iki büklüm duruyor. Anne bari sen yapma. Uyumazdın hasta olduğumda sabahlara kadar, ağlardın benimle birlikte incinse bir yerim. Oturmaz döner dururdun etrafımda sürekli. Peki neden, neden şimdi oturuyorsun, yaşli gözlerle bakıyorsun bana? Yardim etmiyorsun sen de. Her zorlukta yardımıma koşacaksın sanardım. Anladım ki tek yardım edemeyeceğin konu ölüm. Büyüyor gözlerim, kesiliyor nefesim. Ben ölüyorum.
Dayanamazdım gurbete, ayrılamazdım sizden.Yaşın hiç önemi yok. Anaokuluna giderken de ağlıyordum, askere giderken de. Dayanamıyordum işte dayanamıyordum, bir türlü alışamıyordum. Şimdi gidiyorum ebediyete. Üstelik rezil, kepaze bir halde. Büyüyor gözbebeklerim, kesiliyor nefesim. Ben ölüyorum.
Göründü bana ebedi mekanım. Orda nasıl, ne yaparım? Neden zaman varken hazırlık yapmadım ki? Neden gönderilen elçilere uymadım, bırakılan emanetlerle doğru yolu bulmadım?
Hiç ölmeyecek, bu hayatta ebedi kalacakmış gibi keyif yaptım. Yedim, içtim, yattım.
Hediye aldığım arkadaşlarım bana teşekkür etmeyince kızardım; ama bana rızkımı yollayanı hiç hatırlamadım. Bir teşekkürü çok gördüm, hiç umursamadım. Bunu söylemek zor olsa da, evet bu yeri, bu mekanı kendim hazırladım. Pişmanlik için çok geç. Büyüyor gözbebeklerim, kesiliyor nefesim. Ben ölüyorum.
Yok artık dönüşü, yok artık son pişmanlığın faydası. Yalvarsam durmadan verilmez günün bir dakikası. Hem verilse daha mı farklı olur bu nankör kulun yaşantısı?
Büyüyor gözlerim, kesiliyor nefesim. Ben ölüyorum. Ben ölüyorum!